Reincarnatiesessie Conny
Syrië, lang, lang geleden...
In het eerste leven belande ik in een woestijn met alleen maar zand met zo´n ribbelachtige structuur. In de verte zag ik een kleine stad met een grote muur van gelige stenen, grote stenen. Ik had een wit hemd aan met een zwart koord en ik was blootvoets. Er was een poort die open was, geen deur of iets dergelijks. Toen ik de vraag kreeg hoe oud ik was op dat moment `kreeg` ik 12 jaar. Ik was een jongen van 12 jaar alleen in de woestijn. Ik mocht binnen de muur gaan kijken en zag een plein met een grote fontein en een soort markt waar veel mensen waren. Ik werd gestuurd om naar mijn huis te gaan en plotseling zag ik een muur met een stenen smalle trap aan de buitenkant van deze muur. Ik liep omhoog en was in mijn kamer, waar alleen tapijten en kussens op de vloer lagen. Ik woonde alleen, mijn ouders waren omgekomen toen ik 7 jaar was. Ik weet niet hoe, blijkbaar was dit een trauma en kon ik dit niet zien. ( wanneer een gebeurtenis te heftig is geweest krijg je het niet te zien in sommige gevallen). Ik werd erg verdrietig maar kon het niet plaatsen, alleen dat het een enorm gevoel van eenzaamheid opriep. Gelukkig word je in dit soort sessies begeleidt naar een blij en vrolijk moment in een leven, of een belangrijk moment. Bij mij was dit mijn huwelijk met een prachtig meisje uit mijn stad. Groot feest met veel vlaggetjes en veel mensen, op dat moment was ik 25 jaar. Ik kreeg geen jaartal maar had het gevoel dat het echt heel lang geleden is geweest, ergens in Syrië tegen de Turkse grens aan.
Mijn dochter nu was mijn mentor toen.....
Er kwam naar voren in een sessie dat mijn dochter in een ander leven mijn mentor was, wij leefden in Noord Amerika bij een Indianen gemeenschap. Zij heeft mij diverse plantmedicijnen onderricht en was de medicijnvrouw van deze stam.
Het grappige is dat, toen zij nog heel jong was in ons huidige leven, altijd al zei dat ze later in Amerika wilde wonen. Waarom? Geen idee! Ik schonk er niet zoveel aandacht aan...
Toen ze 21 was kwam ze een Amerikaan tegen op een reis door Thailand, hij is afkomstig van de Chokta stam en haar passie voor plantmedicijnen en de natuur viel hiermee helemaal op z'n plek. Inmiddels zijn ze bijna 5 jaar getrouwd en leven in Arizona vlakbij de prachtige gebieden waar vele stammen vroeger leefden en heeft inmiddels veel ervaring met plantmedicijn.
Ze studeert psychologie en werkt als coach met kinderen in de leeftijd 2-12 die verblijven in een fosterhome, kinderen die heftig getraumatiseerd zijn en hopen op een plekje bij een adoptiegezin.
Frankrijk 1601
Dit was een bijzondere hypnose sessie omdat ik heel duidelijk een jaartal doorkreeg, dit gebeurt meestal niet omdat het denkvermogen van ons brein ( de linker hersenhelft) omzeilt wordt tijdens een sessie. Ik zie het dan met mijn derde oog of ik hoor een jaartal.
Ik leefde in een bos in Frankrijk in een woning half boven en half onder de grond. Allemaal mos op het dak met begroeiing van struiken. Ik was gekleed in een jurk van jute, leren sandalen. op dat moment 60 jaar.
Ik zocht in het bos naar bepaalde paddenstoelen om crème van te maken, met deze crème kon ik hulp verlenen aan mensen die pijn hadden of wonden. Op een bepaald moment hoorde ik kanonschoten in de verte en wist ik dat het oorlog was. Ik zei dat ik het druk ging krijgen en het volgende moment was ik op een open veld in het bos om soldaten te helpen die gewond waren. Ik zag heel veel bloed en kon ook niet iedereen helpen. Ik leefde alleen en ben zeer oud geworden, ik ben ook alleen gestorven, dat was prima, voelde dat het leven uit me trok en verder moest. Later stuurde degene waar ik de sessie had gedaan mij een artikel over een oorlog in Frankrijk die duurde van 1600-1601. Bijzonder toch?
The Franco-Savoyard War of 1600-1601 was an armed conflict between the Kingdom of France, led by Henry IV, and the Duchy of Savoy, led by Charles Emmanuel I. The war was fought to determine the fate of the former Marquisate of Saluzzo, and ended with the Treaty of Lyon which was favorable to France.
Spontane regressie of een visioen?
Inmiddels is het al weer een tijdje geleden, mijn spontane regressie of was het toch een visioen?
Bizarre ervaring die ik graag deel.
Ik werd wakker op een dag en had mijn ogen nog gesloten, je weet wel, zo’n moment van “heerlijk, even rustig wakker worden”.
Op dat moment “zie” ik een huis, een huis wat ik niet kende. Het was groot, deed me denken aan een soort havezate, een grote deur in het midden en aan de zijkanten van die deur grote ramen met ruitjes. Ik wilde naar binnen en zag daar een groot hemelbed, ik dacht mahonie hout, beetje roodbruin in een ouderwetse stijl. Een grote kast van hetzelfde hout en een spiegel, een enorme spiegel. Ik keek in de spiegel en zag mijzelf, redelijk mager, zwart haar achterover en strak in een soort wrong gedraaid met een trieste blik. Ik voelde het echter niet. Ik keek naar buiten en zag daar drie grote bomen voor het huis, in een rond grasveldje met daaromheen een oprijlaan. Het was een sjiek huis maar ik was blijkbaar niet zo happy.
Ik was geïntrigeerd en wilde meer weten. Ik vroeg waar ben ik? Antwoord kwam spontaan in me op; in Barchem. ( ik kende deze plaats niet). Toen; welk jaar is dit? 1847.
Helaas kon ik daarna geen vragen meer stellen, het was weg, verdwenen. Ik zag niets meer.
Ik tekende het huis, de drie bomen en de oprijlaan. Vroeg aan mijn man of hij wist waar Barchem lag maar ook hij kon daar geen antwoord op geven. We zochten het op en kwamen tot de conclusie dat het achter Lochem ligt, wat wel grappig is want we reden vaak op de A1 richting Nijverdal en mijn vader woonde toen nog in Rijssen, trouwens, mijn familie van vaders kant komt uit die buurt. Barchem wordt echter niet aangegeven op de borden en Lochem wel. Vandaar dat we het niet kenden.
We waren vrij die dag en we zijn die kant opgereden, nieuwsgierig of we iets konden vinden, bizar natuurlijk! Hoe groot is de kans dat je zo’n huis vindt?
We reden Barchem binnen en zagen een soort landweggetje en mijn intuïtie leidde ons dat weggetje op. Aan het einde daarvan zag ik het huis, althans, ik zag een huis wat er sterk op leek. Het lag nogal verlaten tussen weilanden in. We zijn uitgestapt, en tot mijn grote verbazing zag ik de oprijlaan, de drie bomen, en daarachter het huis. Het behoorde tot een landgoed en zag eruit als een soort grote oranjerie. Later, na wat onderzoek, kwamen we erachter dat het een grote bouwschuur was geweest en inmiddels omgebouwd tot een woonhuis voor de beheerders van het landgoed.
Het landgoed behoorde aan kasteel Nettelhorst, in die periode. Toen ik de oude tekeningen en foto’s zag, wist ik dat ik mijzelf zag vanuit het kasteel en van die kant kon je de oprijlaan en de bomen ook zien. Inmiddels is Nettelhorst een ruïne en het enige wat je nog kunt zien is een oude toren en wat muren met een verwaarloosde slotgracht.
Later zijn we nog een keer teruggegaan en hebben de bewoners gesproken, helaas was er een boom geveld door een storm.
Wat ik wel weet is dat mijn visioen of regressie vanuit het kasteel moet zijn geweest, de meubels waren net even te sjiek voor een bouwhuis. Dus ik zag het bouwhuis en het kasteel als het ware door elkaar heen. Hele bijzondere ervaring was het wel.
Kasteel de Nettelhorst uit 1875
Het bouwhuis zoals het er nu uitziet.